مرگ اگر اسب مرا زین کند

خون مرا تیغ تو تضمین کند

 

آتش پرهیز نبرّد مرا

تیخ اجل نیز نبرّد مرا

 

بی سر و سامان توام یا حسین!

دست به دامان توام یاحسین!

 

جان علی، سلسله بندم مکن

گردم، از خاک بلندم مکن

 

عاقبت این عشق هلاکم کند

در گذر کوی تو خاکم کند

 «محمدرضا آغاسی»

آقا جون! خیلی دوست داشتم نوشته ای از خودم براتون می نوشتم ولی زبانم قاصر و قلمم عاجز مونده. برای نوشته قبلی وقت گذاشتم و این جمعه هم سپری شد. منو ببخش، نوشته ای از شهید چمران رو می نویسم که زبان حال همه شیعیانت هم هست:

 

خدایا ترا شکر می‎کنم که حسین را آفریدی. ای خدای حسین ترا شکر می‎کنم که راه پرافتخار شهادت را در جلوی پای روندگان حق و حقیقت گذاشتی.

ای حسین، دلم گرفته و روحم پژمرده، در میان طوفان حوادث که همچون پر کاه ما را به اینطرف و آن طرف می‎کشاند، مایوس و دردمند، فقط بر حسب وظیفه به مبارزه ادامه می‎دهم، و گاهگاهی آنقدر زیر فشار روحی کوفته می‎شوم که برای فرار از درد وغم دست بدامان شهادت میزنم تا از میان این گرداب وحشتناکی که همه را و انقلاب را فروگرفته است لااقل گلیم انسانی خود را بیرون بکشم و این عالم دون و این مدعیان دروغین را ترک کنم و با دامنی پاک و کفنی خونین بلقاء پروردگار نائل آیم ...

ای حسین مقدس، روزگار درازی بود که هر انقلابی را مقدس می‎شمردم و نام او را با یاد تو توام می‎کردم و قلب خود را می‎گشودم و انقلابیون را و او را در قلب خود جای می‎دادم و به عشق تو او را دوست می‎داشتم و به قداست تو او را مقدس می‎شمردم و در راه کمک به او از هیچ فداکاری حتی بذل حیات و هستی خود دریغ نمیکردم...

اما تجربه، درس بزرگ و تلخی به من داد که اسلحه و کشتار و انقلاب و حتی شهادت بخودی خود نباید مورد احترام و تقدیس قرار گیرد. بلکه آنچه مهم است انسانیت، فداکاری در راه آرمان انسانها، غلبه بر خودخواهی و غرور و مصالح پست مادی و ایمان به ارزشهای الهی است. مقاومت فلسطین برای ما به صورت بت درآمده بود و بی‎چون و چرا آنرا می‎پذیرفتیم و می‎پرستیدیم و راهش را کارش را و توجیهاتش را قبول می‎کردیم. اما دریافتم که بیش از هر چیز انسانیت و ارزشهای انسانی و خدائی ارزش دارد و هیچ چیز نمی‎تواند جای آنرا بگیرد باید انسان ساخت، باید هدف را بر اساس سلسله ارزشها معین نمود و معیار سنجش را فقط و فقط بر مبنای انسانیت و ارزشهای خدایی قرار داد.

ای حسین! امروز نیز ترا تقدیس می‎کنم، اما تقدیسی عمیق‎تر و پرشورتر که تا اعماق وجودم و تا آسمان روحم به تو عشق می‎ورزد و ترا می‎خواهد و ترا می‎جوید.

ای حسین! دردمندم، دل شکسته ام و احساس می کنم که جز تو و راه تو داروئی دیگر تسکین بخش قلب سوزانم نیست ... ای حسین! در کربلا، تو یکایک شهدا را در آغوش می کشیدی، می بوسیدی، وداع می کردی، آیا ممکن است،‌ هنگامی که من نیز به خاک و خون خود می غلطم، تو دست مهربان خود را بر قلب سوزان من بگذاری و عطش عشق مرا به تو و به خدای تو سیراب کنی؟

سلام بر کسی که قتلش سبب برکت در دین بود، سلام بر کسی که هرگز از حق عدول نکرد، سلام بر کسی که صاحب اخلاق کریم بود، سلام بر کسی که هرگز زیر بار ذلت نرفت، سلام بر کسی که زیارت قبرش اجر نود حج و نود عمره پیامبر را دارد، سلام بر کسی که پیامبر از اوست و او از پیامبر است، سلام بر کسی که نامش بر درب بهشت و بر عرش الهی ثبت است.

سلام بر میوه بهشتی، سلام بر خامس اهل کساء، سلام بر فرزند بهترین پیامبران، سلام بر پسر سید مومنان، سلام بر سلاله هدایت، سلام بر فرزند تقوی، سلام بر مشعل هدایت و کشتی نجات، سلام بر رمز و روح و حقیقت کهعیص، سلام بر فجر، سلام بر زیتون، سلام بر مرجان اهل بیت، سلام بر ذبح عظیم، سلام بر صاحب درجه یقین، سلام بر صاحب مقام شفاعت، سلام بر پرچم هدایت، سلام بر سالار شهیدان و مظلومان، سلام بر دعوت کننده به حق، سلام بر عظیم السوابق، سلام بر نفس مطمئنه، سلام بر بهره عظیم رحمت الهی، سلام بر شفا دهنده، سلام بر باب حکمت الهی، سلام بر اقامه کننده نماز و آمر بالمعروف و ناهی عن المنکر، سلام بر مصلح دین، سلام بر نور، سلام بر ریسمان محکم حق، سلام بر سیمای کلام الهی، سلام بر دلیلی از خلقت آدم، سلام بر نجات دهنده فطرس، سلام بر مایه حیات قلب پیامبر،. سلام بر جوان بهشتی. سلام بر ریحانه رسول، سلام بر دانای هفتاد دو حرف از اسم اعظم، سلام بر شبیر، سلام برحسین.

آقاجون! امشب شب وداع امام و شب آخر جد بزرگوارتونه ، نظر عنایتی بر مردم بکن. آقا جون! به احترام جوانمردگی و شجاعت عموتون عباس مردم ما رو دریاب.

آقا جون! من شنیدم که همه شهدای کربلا لحظه شهادتشون سیراب شدند بجز عباس که به احترام تشنگی امامش آب ننوشید. قربون ادب عموتون آقاجون. آقا جون من شنیدم اونایی که وارد سردابه شدند و از نزدیک قبر عموتون رو زیارت کردند میگن آب فرات دور قبر عموتون رو گرفته، شاید آب فرات هم شرمنده اینه که عباس از اون آب ننوشیده.

آقا جون! امشب دعا کن که قطرات اشک شیعیانت، سیلی بنیان کن بشه و تموم کاخ های ظلم و ستم رو نابود کنه.

آقاجون! دعا کن شیعیانت بیش از این منتظر نمونند.

 

چون شمع نیمه جان به هواى تو سوختیم

با گریه ساختیم و به پاى تو سوختیم

 

خوشا شهیدان که پروانه وار سوختند و با آرامش جان به منزل جانان رسیدند و ما تا عمر داریم زداغ دل می سوزیم.

السلام علیک یا ابا عبد الله الحسین

ای ساربان آهسته ران                  آرام جان گم کرده‌ام

آخر شده ماه حسین                     من میزبان گم کرده‌ام

در میکده بودم ولی                       بیرون شدم از غافلین

ای وای از این بی‌حاصلی               عمر جوان گم کرده‌ام

پایان رسد شام سیه                    آید حبیب من ز ره

اما خدا حالم ببین                        من یار را گم کرده‌ام

ای وای از این غوغای دل                از دلبرم هستم خجل

وقت سفر ماندم به گل                  من کاروان گم کرده‌ام

 

نعمت فراوان دادی‌ام                      منت به سر بنهادی ام

اما ببین نامردی ام                        صاحب زمان گم کرده‌ام

من عبد کوی عشقم                     من شام را گم کرده‌ام

آقا تو را گم کرده‌ام                        آقا تو را گم کرده‌ام

بنوشتم این نامه                          چنین با خون دل

ای مه جبین                                اما ببین بخت مرا

نامه رسان                                  گم کرده‌ام         

شرمنده‌ام اما بگم                        آقا تو را گم کرده‌ام

شرمنده‌ام اما بگم                        آقا تو را گم کرده‌ام

 

آقا جون!

ایام محرم و ایام عزاداری جد بزرگوارتان تسیلت باد.

معشوق من!

شب فراق عاشقان بی دل کی به پایان خواهد رسید؟ و غروب غیبت و صبح حضورت کی خواهد دمید؟ و چه وقت آفتاب جمالت پروانه های شیدا را به زیارت نور خواهد برد؟

ای سوار سبز سحر!

عطر سپیده از گریبانت کی خواهد چکید و طنین یا لثارات الحسین تو را کی خواهیم شنید؟

ای شکوه زندگی!

بیا که بی تو بهارمان پاییز ، سرودهامان لبریز و آسمان دلمان غم انگیز است .

بیا که بی تو دلم پژمرد.

دلم   آشفته   آن   مایه   نازست   هنوز      

مرغ  پر  سوخته  در  پنجه  بازست هنوز

 

جان  بلب  آمد  و لب بر لب جانان نرسید

دل  به  جان آمد و او بر سر نازست هنوز

 

همه خفتند به غیر از من و پروانه و شمع

قصه  ما  دو  سه  دیوانه  دراز است هنوز

 

گرچه  رفتى  ز دلم حسرت روى تو نرفت

در  این  خانه  به  امید  تو  بازست   هنوز

 

شعر از «عماد خراسانی»