سلام بر مولای عاشقان و یار مظلومان

سالی دیگر بی حضور مولا گذشت، که هر سالش بی حضور او، همچون قرنی است. شاید هم نه، که او همیشه حاضر است و چشم ناتوان ما را قدرت دیدار انوار خورشیدی اش نیست. ساعتی از غروب جمعه گذشته، اولین جمعه سال جدید، هنوز اربعین عزای حسینی، غم ها را در چهره دوستان مولا نمایان دارد.

بهار طبیعت، همیشه یک بارقه ی امیدی در دل شیعیان مولا می نگارد: همانگونه که بعد از زمستان سرد، گرمای خورشید، طبیعت را به حرکت در می آورد و زندگی را شور و جنبشی خاص می بخشد، تنها امید و باور شیعیان و شاید هر انسان متفکری نیز همین است که قطعا این زمستان سرد بی حضور دوست، سپری خواهد شد و سرانجام جوانه های انتظار به بار خواهد نشست و گرمای خورشید پرفروغ امام، جهان را به حرکت در خواهد آورد و ریشه ظلم و جور را خواهد خشکاند و زیبایی طبیعت را با شکوهی تازه تر و افزون تر به رخ بینندگان خواهد کشید و بهار را تعریفی تازه و بهاران را جلوه گری دیگر خواهد نمایاند.

مولا جان! بیا تا گرد هجران از رخ دوستانت زدوده و مظلومیت یارانت سپری شود و ترنم سبز بهار با حضورت شیرین گردد.