ماه من!
اگر بدانم در کدامین آدینه خواهی آمد،
برای تو
طاق نصرتی از جنس بهار
خواهم بست
و سقف اتاقم را
همچو آسمان؛
با فانوس های عشق،
نورانی خواهم ساخت
و برای زیر پایت
فرش هایی از گل یاس
خواهم بافت
و تنم را
در چشمه نور
غسل خواهم داد
آنگاه در مقابل پلکان آسمان
به انتظار
خواهم ایستاد
تا با دیدنت
دل بارانی ام را جای بگذارم
و اشک های شوق را
بر دیدگانم بفشانم
ماه من!
پس در کدامین آدینه خواهی آمد؟
برداشتی آزاد از شعر «سلمان هراتی»