باز آدینه شب از راه رسید ولی تو نیستی ای ماه من! از همان اوان سحر، امید به آدینه ای سپید داشتم. با خود گفتم شاید امروز تو بیایی. از همان سحر، پنجره های شب بیداران باز بود و در جستجوی عطر حضورت، چشم های تیزشان تاریکی فضا را می کاوید. من امروز خیلی امید داشتم ولی باز تو نیامدی، ای ماه من!

نه! ناامید نیستم، هنوز درهای امید باز است و می دانم که اراده خدای مهربان به زودی متجلی خواهد شد. فقط در این ایام مبارک، گاهی با خود نجوا می کردم که ای خدای مهربان، این ماه رمضان را آخرین ماه رمضان بی مولا بگردان. آمین.

بعد غروب جمعه، بعد از اینکه از صبح منتظر موندی تا شاید یه صدایی بیاد، شاید یه خبری بشه. بعد اینکه پیش خودت فکر کردی جمعه است و قدر و ... تا اینکه می بینی غروب شد و خبری نشد! اون وقته که همه غصه های عالم تو سینه آدم جمع میشه. دیگه نمیشه جلو بغض رو گرفت، دل خیلی راحت می شکنه و قطرات بارون سرازیر میشه. دل با خودش میگه اونقدر پشت این پنجره می ایستم تا آقام بیاد و همه غصه ها برن. بعضی وقتا هم هوای دل توفانی میشه، اشک هایی که پشت پنجره نگاه؛ تو صف انتظار ایستادن، دیگه منتظر نمی مونن و بی اجازه بیرون می ریزن. رگبارها مدام به شیشه می خوره و سیل جاری میشه. اون وقت دیگه هیچی نمیشه گفت! دل خودش باید حرف بزنه...

سلام مولای مهربان!
در آدینه ایی دیگر همراه با خیل منتظران و مشتاقانت، سرود انتظار را زمزمه می کنم و به امید رسیدن بهار و دیدار گل نرگس، سرود مهر می خوانم. همگان می دانند اگر پاییزمان زیبا به نظر می آید، به خاطر زیبایی بهاری است که گل نرگس را در دامان خود پرورانده و با عطر یاس  آکنده شده است.

به امید آن بهار زیبا، زمزمه مهر سر می دهیم شاید خدای مهربان لطفی از کرم نماید و منتظران وفادار گل نرگس بیش ازاین در انتظار نمانند.

ساعاتی از غروب خورشید اولین جمعه ماه مبارک گذشته و دلم در تنگنای قفس سینه؛ بی خبر از مولای مهربان؛ سخت دلتنگ می تپد. دل می داند که امام شیعیانش را دوست دارد ولی وقتی به درون خویش می نگرد، می پندارد این چگونه شیعه ایی است که جایگاه خدایی را با چنان پرده های زنگاری پوشانده که امام مهربان همه هفته با دیدن نامه اعمالش اندوهگین می گردد؟

مولای مهربانم!
در کدامین سپیده دم آفتاب عشق از خیمه گاه چشمانت بر گستره ی عالم خاکی خواهد تابید تا قلب زنگار گرفته ام با تکرار نام تو ،تپشی نو آغاز کند و دیدگان خیسم با نور ملکوتی عشق، آشنا گردد؟

ای به دل ها درد عشقت جاودانه جاودانه
می کشم بار غمت را عاشقانه عاشقانه