يادم است يك بار جايي نوشته بودم نگار، و شما گفتيد اين كلمه را كه مي بينيد ياد بيت: " نگار من كه به مكتب نرفت و خط ننوشت / به غمزه مساله آموز صد مدرس شد"، مي افتيد.
و من از آن به بعد، هر وقت اين كلمه را ديدم يا شنيدم، ياد شما افتادم، ياد شما و نگاري كه ياد مي كنيد.

همين چند روز پيش يكي از همكاران، اسم دخترش را نگار گذاشت، گفتم جاي "نواي دل" خالي ست.