عمرم تمام گشت ز هجران روي تو

ترسم شها به خاك برم آرزوي تو

با آنكه روي ماه تو از ديده شد نهان

عشاق را هميشه بود ديده سوي تو

خورشيد چهره ات چو نهان شد ز چشم خلق

شد روزشان سياه از اين غم چو موي تو

دامن پر از ستاره كنم شب ز اشك چشم

چون بنگرم به ماه و كنم ياد روي تو

گردش به باغ بهر تماشاي گل بود

گل هاي باغ را نبود رنگ و بوي تو

همچون مسيح جان به تن مردگان دمد

گر بگذرد نسيم سحرگه ز كوي تو

تا كي ز هجر روي تو سوزيم همچو شمع

شب ها به ياد روي تو و گفتگوي تو

رحمي به حال «شاهد» از پافتاده كن

تا كي به هر ديار كند جستجوي تو؟

«شهيد حسين شاهد»